Wist u dat !

Het product glas de historie 5 Gesmolten zand Feitelijk is glas het oudste product ter wereld, dat al bestond, lang voordat de mens als aardbewoner verscheen. In de lava van elke vulkaanuitbarsting vinden we een stof, door geologen ‘obsidiaan’ genoemd die, hoewel ruw van uiterlijk, toch al de eigenschappen van glas heeft. Dit ‘lavaglas’ is namelijk hard, stevig en lichtdoorlatend, hoewel nog niet doorzichtig. Heel kort door de bocht gezegd is glas niets anders dan gesmolten zand (oftewel ‘kwarts’, oftewel ‘silicium’). Je zou dus kunnen zeggen dat een vulkaan de oudste glasoven ter wereld is. Het begin Het verhaal gaat dat het glas in de oudheid “toevallig” is ontdekt: een schip geladen met sodablokken loopt bij ruig weer ergens op een strand. De schepelingen gingen na hun ontberingen op het strand een potje koken. Daarvoor maakten ze van de sodablokken een simpel oventje. Later bij het opruimen hiervan zagen ze dat het soda met zand was versmolten en gestold. Ze hadden glas ontdekt! Dit wonderbaarlijke procédé van het smelten van kwarts tot glas heeft de mensheid altijd gefascineerd. De archeologie toont ons al eenvoudige glazen voorwerpen die dateren van zo’n 5000 jaar voor onze jaartelling. Rond 2000 voor Chr. weten de Egyptenaren al diverse siervoorwerpen van glas te maken. Vlakglas Kort voor het begin van onze jaartelling wordt door de Romeinen het eerste ‘vlakglas’ gemaakt. Ze goten een gesmolten mengsel van zand en soda op een steen. Dit glas is nog erg primitief; het laat licht door, maar daarmee is alles gezegd. Pas vanaf de 17e eeuw is men in staat glas te produceren dat echt doorzichtig genoemd kan worden. Men kende slechts de techniek van het glasblazen. Daardoor ontstond een cilinder die vervolgens overlangs werd doorgesneden en platgelegd. Zodoende was men nog niet in staat om vlak glas in grote oppervlakken te produceren; vandaar dat raampartijen in oude gebouwen altijd bestaan uit een samenstel van vele kleine ruitjes. Ook het glas-in-lood raam is daarvan een voorbeeld. Floatglas Pas na 1900 begint in België de eerste gemechaniseerde productie van z.g. ‘getrokken’ glas, waarbij grote oppervakken glas als een brede band uit een kuipoven omhoog worden getrokken. De laatste stap in deze ontwikkeling vindt plaats rond 1950, wanneer de techniek zo ver is gevorderd, dat de (half vloeibare) glasband horizontaal uit de oven kan worden getrokken en als het ware ‘drijft’ op een dunne film van gesmolten tin. Vandaar de naam voor alle soorten vlakglas welke heden ten dage worden geproduceerd: ‘float-glas’.